ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ Ή ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
Το πρώτο σκακιστικό εγχειρίδιο που διάβασα και πιθανώς το πιο σημαντικό για την εξέλιξη μου στο σκάκι ήταν το βιβλίο "Οι βασικές αρχές στο σκάκι" του Κουβανού, Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα, ο οποίος ήταν ο καλύτερος σκακιστής στον κόσμο την εποχή του Μεσοπολέμου.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα αν μπορείτε να βρείτε ένα αντίτυπο στα Ελληνικά (από ό,τι είδα είναι εξαντλημένο) ή ένα pdf κάπου στο διαδίκτυο (Capablanca - Chess Fundamentals). Το βιβλίο περιέχει αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος και αν μελετηθεί σωστά μπορεί να πάρει έναν αρχάριο από το χέρι και να τον πάει 2-3 επίπεδα παραπέρα.
Κάτι που μου έκανε εντύπωση όταν το ξαναδιάβασα πρόσφατα, είναι η δήλωση του Καπαμπλάνκα ότι ο μέσος σκακιστής δεν έχει απεριόριστη μνήμη, αλλά μπορεί να θυμάται και να εφαρμόζει ένα συγκεκριμένο αριθμό από τρικ και στρατηγικές - έχει δηλαδή συγκεκριμένα "όπλα" στη φαρέτρα του.
Ενα κεφάλαιο του βιβλίου έχει τον εξής τίτλο, αν θυμάμαι σωστά: "Αποκοπή κομματιών από το μέτωπο της μάχης". Αυτό ουσιαστικά αναφέρεται σε παγιδευμένα κομμάτια που υπάρχουν μεν εντός σκακιέρας αλλά αδυνατούν να συμμετέχουν στο πραγματικό παιχνίδι. Ως παράδειγμα φέρνει μια παρτίδα όπου μια προώθηση πιονιών στο πλάι της σκακιέρας παγιδεύει έναν Αξιωματικό.
Αυτό το σχέδιο εμφανίστηκε σε 2 παρτίδες αλληλογραφίας (ημερήσιο σκάκι) που έπαιξα πρόσφατα και μου έδωσε τις νίκες. Οπότε σκέφτομαι ότι μάλλον η μελέτη του βιβλίου από μέρους μου έπιασε τόπο και ότι επιβεβαιώνεται ακόμα η δήλωση του Καπαμπλάνκα περί περιορισμένης μνήμης.
Ας δούμε τις παρτίδες:
