aplaskaki

Μεγάλωσα με θαυμασμό για το κλασικό σκάκι, οπότε δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μου αρέσει να παίζω το Ανοικτό Παιχνίδι 1. ε4 ε5. Περιέργως δεν ξεκινάω ποτέ με 1. ε4 ως Λευκός γιατί δεν μου αρέσει να αντιμετωπίζω τη Σικελική και τη Γαλλική Αμυνα. Αντίθετα, όταν παίζω με τα μαύρα κομμάτια, συνήθως απαντώ στο 1. ε4 με το ε5 και παίζω τις αγαπημένες μου δομές μια κίνηση πίσω.    Υπάρχουν 2 μεγάλες ερωτήσεις για τη Μαύρη πλευρά στο Ανοικτό Παιχνίδι:    Α) Μπορεί ο Μαύρος να διατηρήσει το ισχυρό πιόνι στο e5 χωρίς κανένα μεγάλο συμβιβασμό;    Β) Μπορεί ο Μαύρος να διασπάσει με το πιόνι δ5 με ασφάλεια;    Εάν η απάντηση είναι Ναι και στις δύο ερωτήσεις, τότε ο Μαύρος θα πρέπει να είναι πολύ καλύτερος, αλλά αφού ξεκινά μια κίνηση πίσω, τις περισσότερες φορές ο Μαύρος χρειάζεται να επιλέξει μόνο ένα από τα 2 σχέδια.    Η Άμυνα έναντι της Ιταλικής που προτείνω εδώ βασίζεται στο σχέδιο "ισχυρού σημείου" (Α) και ονομάζεται Ουγγρική Άμυνα....

Αποποίηση ευθυνών: Οι ακόλουθες βαριάντες ξεφεύγουν από τη γενική θεωρία, αλλά ενδέχεται να προκύψουν στην πράξη. Προσπάθησα να είμαι αντικειμενικός σχετικά με αυτές τις ασυνήθιστες στρατηγικές, χρησιμοποίηστε τες υπεύθυνα!  Το Ανοιγμα Barnes 1. ζ3 είναι μια κατώτερη πρώτη κίνηση που αφαιρεί το φυσικό τετράγωνο από τον Ιππο στο η1. Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τόσο κακό όσο η σχετικά δημοφιλής ανορθόδοξη κίνηση 1 η4 (Grob) ή μια κίνηση στο πλάι της σκακιέρας όπως 1. α4. Η κίνηση του Barnes κρατά τα Μαύρα κομμάτια μακριά από το ε4 και το η4 και επιτρέπει κάποιες μεταφορές σε αξιοπρεπείς βαριάντες. Φυσικά, η ιδέα είναι να ξεφύγει από τη θεωρία το συντομότερο δυνατό για να εξουδετερώσει έναν διαβασμένο αντίπαλο. Μια άλλη ιδέα είναι να μεταφερει την παρτίδα στο Blackmar Diemer Gambit που συνήθως πηγαίνει 1. δ4 δ5 2. ε4 δxε4 3. Ιγ3 (ή ζ3) Ιζ6 4. ζ3 όταν ο Λευκός θυσιάζει ένα πιόνι για ανοιχτές γραμμές και πρωτοβουλία. Αυτό κάνει το 1. ζ3 μια σχετικά οκέη κίνηση.  Αλλά ας ρίξουμε ...

Το φινάλε είναι το τελικό στάδιο σε μια παρτίδα σκάκι και αυτό είναι το κομμάτι όπου πολλοί βαθμοί κερδίζονται και χάνονται ακόμα και μεταξύ ισάξιων παικτών. Υπάρχουν πολλοί πρακτικοί κανόνες για το παιχνίδι στο φινάλε όπως οτι "ο Βασιλιάς πρέπει να ενεργοποιείται" ή ότι "οι Πύργοι πρέπει να τοποθετούνται πίσω από τα ελεύθερα πιόνια". Αυτοί οι κανόνες είναι σίγουρα χρήσιμοι αλλά αποτελούν γενικές οδηγίες για τη σωστή στρατηγική στο σκάκι. Παρόλαυτα για να γίνει ο σκακιστής καλός στα φινάλε των παρτίδων χρειάζεται τριβή με περιπτώσεις πραγματικών παρτίδων και ακόμα περισσότερο η θέληση να κερδίσει μια παρτίδα ακόμα και σε 80 κινήσεις αν χρειαστεί. Δεν πρέπει να "σβήνει" ψυχολογικά όταν φεύγουν οι Βασίλισσες από τη σκακιέρα και η παρτίδα απλοποιείται. Ας δούμε 2 παραδείγματα από δικές μου παρτίδες. 1. Ενεργητικά κομμάτια Στην επόμενη παρτίδα ο αντίπαλος μου που είχε τα Λευκά επέλεξε να πάει την παρτίδα στο φινάλε μάλλον πιστεύοντας ότι έχει την ισοπαλία ...

Το αγωνιστικό σκάκι απαιτεί μεγάλη προετοιμασία, ειδικά αν κάποιος παίζει θεωρητικές βαριάντες στο άνοιγμα. Έχουν γραφτεί δεκάδες βιβλία που καλύπτουν μόνο μια παραλλαγή της Σικελικής ή της Ινδικής του Βασιλιά. Τι γίνεται όμως αν ο παίκτης θέλει απλώς να πάρει από το άνοιγμα μια απλή και ισορροπημένη θέση και να επενδύσει τον πολύτιμο χρόνο του σε πιο πρακτικά σημαντικά μέρη του παιχνιδιού, όπως τακτική, στρατηγική και φινάλε;    Κατά τη γνώμη μου, είναι τόσο περίπλοκο όσο θέλετε να είναι. Στην πραγματικότητα, ένας μεγάλος WC του παρελθόντος, ο Κουβανός JR Capablanca, έγραψε στο βιβλίο του "Chess Fundamentals" ότι μια απλή και λογική, κίνηση ανάπτυξης στο άνοιγμα, αν και μπορεί να μην είναι η καλύτερη σε μια δεδομένη θέση, απλά δεν γίνεται να είναι κακή. Έχοντας όλα αυτά κατά νου, βρίσκω αρκετά ικανοποιητικό (ως παίκτης που αισθάνεται καλύτερα σε κλειστές θέσεις 1.δ4) να παίζω την Επίθεση Stonewall με τα λευκά.    Το Stonewall είναι μια εύκολη στρατηγική κυριαρχία...

Στους περισσότερους σκακιστές αρέσει να ασχολούνται με ιδέες στα ανοίγματα (όπως έχουμε μιλήσει σε άλλες αναρτήσεις), με στρατηγική και τακτική στο μέσο της παρτίδας και με θεαματικές επιθέσεις που οδηγούν σε γρήγορα ματ. Όλα αυτά είναι σίγουρα σημαντικά και αποτελούν το "βασικό σώμα" του σκακιού όπως έχουμε δει. Στη σημερινή όμως ανάρτηση θα δούμε τα "πόδια στα οποία στηρίζεται το σώμα". Μιλάω για τις πιο βασικές ιδέες στα φινάλε με πιόνια, δηλαδή στις περιπτώσεις που μετά από πολλές κινήσεις και ανταλλαγές κομματιών φτάνουμε σε θέσεις που έχουν μείνει στη σκακιέρα μόνο οι δύο Βασιλιάδες και μερικά πιονάκια. Ο λόγος που αυτά τα φινάλε είναι σημαντικά είναι ότι μπορούν να προκύψουν από κάθε μια παρτίδα, όπως και αν εξελιχθεί, άρα ένας παίκτης - οποίο και αν είναι το επίπεδο του - πρέπει να κατανοήσει πώς παίζονται. Όπως έχω διαβάσει κάπου, τα φινάλε με πιόνια μοιάζουν με το τελευταίο χτύπημα στο γκολφ. Δείχνει εύκολο, αλλά αν δεν ξέρω τί να κάνω, για ποιο λόγο έφτασ...

Χρησιμοποιώ την αξιόπιστη Γαλλική Άμυνα εδώ και χρόνια ως απάντηση στο 1. ε4 με πολύ καλά αποτελέσματα κόντρα σε ισότιμους αντιπάλους (1700-1800 FIDE) , αν και νομίζω ότι δεν είναι η καλύτερη επιλογή όταν ψάχνω ευκαιρίες για νίκη κόντρα σε καλύτερους αντιπάλους. Είναι μια άμυνα που βασίζεται σε κλασικές ιδέες και δίνει στο Μαύρο απλό παιχνίδι. Το κακό είναι ότι ένας expert παίκτης είναι πολύ πιθανό να πάρει ένα μικρό πλεονέκτημα χωρίς να ρισκάρει. Αυτό βέβαια δεν έχει καμμία σχέση με ό,τι συμβαίνει στο πιο κάτω επίπεδο όπου η Γαλλική είναι πολύ καλή επιλογή. Ας δούμε λοιπόν περισσότερα για αυτή την άμυνα. Α) Απέφυγε οποιοδήποτε "ατύχημα" στο ζ7 μπλοκάροντας τη διαγώνιο α2-η8 1. ε4 ε6 Φανταστείτε ένα παίκτη που λατρεύει να παίζει την Ιταλική Παρτίδα με Αγ4 και βλέπει ότι ο Μαύρος ξεκινά με ε6 Β) Βάλε ένα δυνατό πιόνι στο κέντρο 2. δ4 δ5 Ο Μαύρος ήδη σχηματίζει μια πολύ σταθερή αλυσίδα πιονιών στο κέντρο, που προετοιμάζει παιχνίδι στην πλευρά της Βασίλισσας (η αλυσίδα δείχνει π...

Ίσως για κάποιους να είναι λάθος να περιορίζεται η σκακιστική σκέψη σε ένα κατάλογο κανόνων, και δεν θα διαφωνήσω σ' αυτό. Παρόλαυτα ο παρακάτω μπούσουλας συμπυκνωμένης σκακιστικής γνώσης αποτελεί μια σταθερή βάση, ειδικά για καινούριους παίκτες. Προέρχεται από το κλασικό βιβλίο Chess the Easy Way, γραμμένο από τον παλιό δυνατό Αμερικάνο παίκτη, Ρούμπεν Φαϊν. ΑΝΟΙΓΜΑ 1. Ξεκίνα με κεντρικό πιόνι. 2. Ανάπτυξε με απειλές. 3. Πρώτα Ίπποι, μετά Αξιωματικοί. 4. Μην κουνάς το ίδιο κομμάτι άσκοπα. 5. Όσο γίνεται λιγότερες κινήσεις με πιόνια στο άνοιγμα. 6. Μη βγάζεις νωρίς τη Βασίλισσα. 7. Ροκέ το συντομότερο. 8. Παίξε πάντα για τον έλεγχο του κέντρου. 9. Διατήρησε έστω ένα πιόνι στο κέντρο. 10. Μη δίνεις υλικό χωρίς επαρκές αντάλλαγμα. ΜΕΣΟ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ 1. Όλες οι κινήσεις να είναι μέρος ενός σχεδίου. 2. Όταν έχεις περισσότερο υλικό, άλλαζε κομμάτια, ειδικά Βασίλισσες. 3. Απέφυγε τις αδυναμίες στο σκελετό πιονιών. 4. Όταν η θέση σου είναι περιορισμένη απελευθέρωσε τη με αλλαγές. 5. Μην ...

Εδώ και εκατοντάδες χρόνια οι σκακιστές καταγράφουν τις παρτίδες τους και γράφονται σκακιστικά βιβλία. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που η ποιότητα του παιχνιδιού βελτιώνεται συνεχώς. Αν θες να έχεις πρόσβαση στη σκακιστική γνώση και να κερδίζεις παρτίδες πιο συχνά, πρέπει να δώσεις λίγο χρόνο στην κατανόηση της σκακιστικής γραφής, δηλαδή του τρόπου με τον οποίο γράφονται και διαβάζονται οι κινήσεις.  Το κόλπο για να μάθεις τη σκακιστική γραφή είναι πολύ απλό αρκεί να κατανοήσεις δυο πράγματα: α) κάθε τετράγωνο έχει ένα "όνομα", που το ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα τετράγωνα. β) κάθε κομμάτι έχει μια "συντομογραφία", αντί π.χ. να γράψω Αξιωματικός γράφω "Α" και το τετράγωνο. Ας δούμε το πρώτο. H σκακιέρα έχει 64 τετράγωνα, δηλαδή 8 γραμμές και 8 στήλες. Όταν έχω τα λευκά οι 8 γραμμές είναι από κάτω προς τα πάνω οι (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8) και οι 8 στήλες από αριστερά προς τα δεξιά είναι οι (α, β, γ, δ, ε, ζ, η, θ). Το "όνομα" του τετραγώνου είναι ο συν...

Ενας μέτριος αμυντικός παίκτης παίζει παθητικές ή "αργές" κινήσεις χωρίς βαθύτερο σχέδιο. Ο ισχυρός αμυντικός παίκτης μπορεί να ελέγξει την εξέλιξη της παρτίδας και γνωρίζει καλά τον τρόπο να επιτεθεί όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές. Όπως ο Ρατμίρ Χολμόβ που ήταν γνωστός στους σοβιετικούς σκακιστικούς κύκλους ως "o Κεντρικός Αμυντικός", λόγω του ταλέντου που είχε να αποκρούει την επιθετικότητα του αντιπάλου. Υπήρξε ικανός στο επιθετικό κομμάτι και πολύ δυνατός παίκτης τη δεκαετία του 60, που σκόραρε νίκες κόντρα στον Φίσερ και τον νεαρό Κασπάροβ μεταξύ άλλων. Η εξέλιξη του οφειλόταν στο γεγονός ότι παρότι δεν είχε ιδιαίτερη καθοδήγηση, πάντα έψαχνε ευκαιρίες να παίζει με παίκτες πιο δυνατούς από τον ίδιο. Η ατυχία του ήταν ότι μετά από μια αιχμαλωσία από τους Ιάπωνες ενώ υπηρετούσε στο Ρώσικο πολεμικό ναυτικό (οι περιπέτειες του εκεί είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία), δεν του επέτρεπαν να παίξει σκάκι εκτός ανατολικού μπλοκ, καθώς οι πρώην αιχμάλωτοι αντιμετωπίζονταν ω...

Αφού μάθει κανείς τη βασική στρατηγική στο σκάκι και παίξει για λίγο καιρό με φίλους, πιθανώς θα θελήσει να βρει καλύτερους αντιπάλους και πιο ανταγωνιστικό πλαίσιο. Το ίντερνετ δίνει σήμερα εύκολα αυτή την επιλογή. Να βρεις την κατάλληλη σελίδα για να παίζεις σκάκι στο δίκτυο, χρειάζεται καλό ψάξιμο. Για τους περισσότερους η πρώτη επιλογή είναι το Chess.com που είναι μια σελίδα με πάρα πολλά ενεργά μέλη και πολλές δυνατότητες. Παρόλαυτα οι περισσότερες επιλογές είναι μόνο για συνδρομητές και η δομή α λα Facebook μπορεί να εκνευρίσει κάποιους. Έτσι πολλοί προτιμούν το Lichess.com που είναι ελεύθερη σελίδα, με ανοικτό λογισμικό και ελαφρύ interface. Ας δούμε όμως και μια άλλη casual επιλογή, το PlayOK.com. Αυτή είναι σελίδα που ξεκίνησε πριν 2 δεκαετίες από την Πολωνία, με το όνομα Kurnik (κοτέτσι) και γρήγορα έγινε διεθνής. Η βασική της διαφορά είναι ότι προσφέρει μια ποικιλία από επιτραπέζια παιχνίδια εκτός από σκάκι, από γκρινιάρη, γκο, τάβλι μέχρι πολλά παιχνίδια με τράπουλα. Οι παρ...

Πολλά βιβλία κάνουν λόγο για το λεγόμενο "στυλ παιχνιδιού" στο σκάκι, όρο που αναφέρεται στις διεργασίες με τις οποίες ένας παίκτης εξετάζει την παρτίδα και επιλέγει τις κινήσεις του. Όταν ο παίκτης ξεπεράσει το επίπεδο του αρχαρίου, είτε με τη βοήθεια προπονητή, είτε άλλων πηγών πληροφορίας θα αναπτύξει το δικό του τρόπο σκέψης, δηλαδή τα δικά του κριτήρια. Ας δούμε τους 5 χαρακτηριστικούς τύπους στο σκάκι, ανεξάρτητα από τη βαθμολογία τους: 1. ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ: αυτός ο παίκτης πιστεύει ότι σωστό σκάκι είναι να παίζεις "για το Βασιλιά" του αντιπάλου. Θέλει τα κομμάτια του να έχουν επιθετικό ρόλο και να δημιουργούν συνεχείς απειλές για τον αντίπαλο. Προσπαθεί να φτάσει στη νίκη απλά αυξάνοντας την πίεση. Αυτό το πλάνο έχει ρίσκο, αλλά αποδίδει καλά στο χαμηλόβαθμο επίπεδο. 2. ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΣ: είναι ο παίκτης που αποφεύγει κάθε πιθανό ρίσκο. Θέλει να οργανώσει μια γερή άμυνα χωρίς εμφανείς αδυναμίες και η βασική του ιδέα είναι να περιμένει την "πατάτα" από τον αντίπ...

Το σκάκι είναι ένα παλιό παιχνίδι στρατηγικής - προσωπικά το βλέπω ως ένα από τα πιο ψυχαγωγικά "ανταγωνιστικά παζλ" - αλλά ο τρόπος που παίζεται το παιχνίδι έχει αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου. Όπως εξηγεί ο Ρίτσαρντ Ρέτι στο κλασικό πια βιβλίο "Μοντέρνες Ιδέες στο Σκάκι" οι πρώτοι μάστερ του παιχνιδιού (19ος αιώνας) αγαπούσαν τις επιθετικές συνδυαστικές παρτίδες και έψαχναν τακτικούς συνδυασμούς από τις πρώτες κιόλας κινήσεις. Αν δεν είχαν αυτή την ευκαιρία προτιμούσαν είτε μια επιθετική, είτε μια αμυντική κίνηση. Αργότερα όμως, χάρη στον Πολ Μόρφι, έγινε φανερό ότι οι καλύτερες κινήσεις συνδυάζουν επιθετικές και αμυντικές ιδέες. Λίγο μετά, χάρη στον Στάινιτς, οι καλύτεροι σκακιστές κατανόησαν ότι το ίδιο ή περισσότερο σημαντικά από τις επιθέσεις και τους συνδυασμούς, αποδεικνύονται τα μόνιμα χαρακτηριστικά σε μια παρτίδα τα οποία παίρνουν τη μορφή "στρατηγικών πλεονεκτημάτων". Στρατηγικό πλεόνεκτημα μπορεί να έχουμε όταν πχ ο αντίπαλος δεν μπορεί να κάν...

Όταν ο νέος παίκτης ξεκινά να δίνει ένα κομμάτι του χρόνου του στο αστείρευτο παιχνίδι που λέγεται σκάκι, έρχεται σε επαφή με 2 αντίθετες έννοιες, την τακτική και την στρατηγική. Ακόμα οι θαυμαστές του παιχνιδιού συχνά διαχωρίζουν τους παίκτες από τη μια σε τακτικούς και από την άλλη σε στρατηγικούς. Τί σημαίνει αυτό; Η τακτική αναφέρεται σε όλα τα τρικ και τις παγίδες και τους απλούς ή βαθείς συνδυασμούς στο σκάκι. Για παράδειγμα η κίνηση του Αλόγου που "χτυπά" ταυτόχρονα 2 αντίπαλα κομμάτια ώστε να κερδίσει το ένα στην επόμενη κίνηση είναι μια από τις πιο βασικές τακτικές (λέγεται πηρούνι) και πιθανώς το αγαπημένο τρικ που ψάχνουν οι καινούριοι παίκτες. Αλλά υπάρχουν ακόμα τακτικές με περισσότερο "βάθος", όπως να απειληθεί ματ με σκοπό να κερδηθεί υλικό ή να παραδοθεί υλικό (θυσία) ώστε να επιτευχθεί το ματ που κερδίζει την παρτίδα. Ας δούμε ένα απλό πηρούνι Εδώ είναι σειρά του Λευκού να παίξει 1. Ιδ5 σαχ και αφού κινηθεί ο Μαύρος Βασιλιάς ακολουθεί 2. Ιγ7 που χτυ...

Σκέφτηκα ότι είναι ενδιαφέρον να συνεχίσω να γράφω για γκαμπί, δηλαδή για επιθετικές στρατηγικές στο άνοιγμα. Αυτή η ανάρτηση μπορεί επίσης να χρησιμέψει ως συνέχεια της προηγούμενης για το Γκαμπί Μπλάκμαρ  εδώ . Έχουμε μια Paleface Attack (όπως σπαρταριστά έχει καταχωρηθεί στη σκακιστική βιβλιογραφία) μετά από 1. δ4 Ιζ6 2. ζ3 Όταν ο Λευκός ξεκινά με 1. δ4 θέλει βέβαια να προωθήσει και το άλλο κεντρικό πιόνι στο ε4 αν τον αφήσουν τα Μαύρα. Αυτή είναι η λογική της απάντησης 1... Ιζ6 που ελέγχει το τετράγωνο ε4 και έχει καταχωρηθεί ως "Ινδική Άμυνα". Έτσι εξηγείται το παιχνίδι με τις λέξεις αφού στα Αγγλικά η λέξη Indian σημαίνει και Ινδός και Ινδιάνος, αλλά αυτή είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Ο Λευκός λοιπόν απειλεί να πάρει το κέντρο που είναι γενικά σημαντικό πλεονέκτημα,  π.χ. 1. δ4 Ιζ6 2. ζ3 η6 3. ε4 ή ακόμα 1. δ4 Ιζ6 2. ζ3 γ5 3. δ5 και η κίνηση ε4 έρχεται σύντομα με άνετο παιχνίδι: Αυτή η τακτική μπορεί να αποδώσει αν ο παίκτης που έχει τα Μαύρα (όπως συμβαίνει με πολλο...

Αυτό είναι ένα επιθετικό παιχνίδι με την πολύ κλασική σημασία, καθώς ο Λευκός θυσιάζει ένα κεντρικό πιόνι για να επιταχύνει την ανάπτυξη και να ανοίξει γραμμές. Είναι διαθέσιμο στο Λευκό και θα το έχετε κάθε φορά που ο Μαύρος παλεύει για το κέντρο (όπως κάνουν οι 9 στους 10 παίκτες) ή αλλιώς παίρνετε το κέντρο. Μπορούμε να φτάσουμε στο γκαμπί με διάφορες σειρές κινήσεων: 1. δ4 δ5 2. ε4 δxε4 3. Ιγ3 Ιζ6 4. ζ3 1. δ4 Ιζ6 2. Ιγ3 δ5 3. ε4 δxε4 4. ζ3 1. δ4 Ιζ6 2. ζ3 δ5 3. ε4 δxε4 4. Ιγ3 και ούτω καθεξής. Έτσι, τα Λευκά πετυχαίνουν πιο γρήγορη ανάπτυξη και ανοίγουν τις στήλες ε και ζ. Το μόνο μειονέκτημα αυτού του σχεδίου είναι τόσο απλό όσο γίνεται: Τα Λευκά έχουν χάσει 1 πιόνι. Αυτό καθιστά τον Λευκό υποχρεωμένο να επιτεθεί ενώ ο Μαύρος είναι πιο στρατηγικά ευέλικτος. Ο Μαύρος μπορεί απλώς να ανταλλάξει κομμάτια για να πάρει ένα καλύτερο φινάλε, ή να επιστρέψει το Πιόνι σε μια κατάλληλη στιγμή και να κάνει αντεπίθεση. Κάποιος καλύτερος από εμένα είπε ότι "το να πεις σε έναν παίκτη του Μ...

Πολλά έχουν γραφτεί στη σκακιστική βιβλιογραφία για τη διαφορά μεταξύ μιας λογικής και μιας "φυσικής" κίνησης. Πολλές φορές τα δύο δεν ταυτίζονται. Πολλοί παίκτες μαθαίνουν να παίζουν σκάκι ακολουθώντας γενικούς κανόνες, για παράδειγμα αυτόν που λέει "μην παίζεις ενα πιόνι στην άκρη της σκακιέρας στο άνοιγμα, γιατί ο στόχος είναι το κέντρο". Αυτό είναι αλήθεια και αν κανείς πειραματικά ξεκινήσει 10 παρτίδες με 1.θ4, δηλαδή σπρώχνοντας το ακριανό πιόνι, το πιθανότερο είναι εκ του αποτελέσματος να αποδειχτεί κακή επιλογή. Αυτό ακριβώς κάνει μια τέτοια κίνηση να μοιάζει "αφύσικη" ή "παράξενη". Αυτό όμως δεν γίνεται να ισχύει πάντα. Πολλές φορές παίζοντας μια κίνηση που είναι φυσική αλλά όχι λογική πέφτουμε στην παγίδα του αντιπάλου, ενώ μια κίνηση που μοιάζει παράξενη υπακούει περισσότερο στη λογική και της απαιτήσεις μιας παρτίδας. Θα προσπαθήσω να δώσω ένα παράδειγμα εξετάζοντας το παρακάτω άνοιγμα: 1. η3 θ5 Εδώ ο Λευκός ξεκινάει την παρτίδα θέλον...

Το μοντέρνο σκάκι αναφέρεται πολύ στις πιονοδομές και άλλα στρατηγικά χαρακτηριστικά μιας παρτίδας και με τέτοιους συλλογισμούς έχουν αναπτυχθεί τα περισσότερα συστήματα παιχνιδιού. Αυτό εξηγεί τη μείωση τις δημοτικότητας του επιθετικού (και πιθανώς ριψοκίνδυνου) παιχνιδιού σε όλα τα επίπεδα ανταγωνισμού.  Πιο συχνά συναντάς αμυντικούς παίκτες παρά εκείνους που απλά θέλουν να κάνουν ματ. Ανοίγματα όπως το Γκαμπί του Βασιλιά αποκαλούνται "ρομαντικά" μάλλον υποτιμητικά ή απλά όχι πια δημοφιλή, ενώ στρατηγικά ανοίγματα όπως το Γκαμπί της Βασίλισσας είναι πάντα στο προσκήνιο. Διαβάζοντας σχετικά με αυτό βρίσκω πολλές αναφορές στον Στάινιτς. Ο Βίλελμ Στάινιτς ήταν ο πρώτος επίσημος Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο σκάκι (19ος αιώνας) και από πολλούς θεωρείται ως ο πρώτος δυνατός στρατηγικός-αμυντικός παίκτης. Ο Στάινιτς ανέπτυξε μια διάσημη θεωρία για το σκάκι την οποία ακολουθούν οι μάστερ παίκτες μέχρι σήμερα ακόμα. Η Θεωρία λέει ότι "μια επίθεση πρέπει να είναι δικαιολογημένη...

Το πρώτο σκακιστικό εγχειρίδιο που διάβασα και πιθανώς το πιο σημαντικό για την εξέλιξη μου στο σκάκι ήταν το βιβλίο "Οι βασικές αρχές στο σκάκι" του Κουβανού, Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα, ο οποίος ήταν ο καλύτερος σκακιστής στον κόσμο την εποχή του Μεσοπολέμου. Το συστήνω ανεπιφύλακτα αν μπορείτε να βρείτε ένα αντίτυπο στα Ελληνικά (από ό,τι είδα είναι εξαντλημένο) ή ένα pdf κάπου στο διαδίκτυο (Capablanca - Chess Fundamentals). Το βιβλίο περιέχει αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος και αν μελετηθεί σωστά μπορεί να πάρει έναν αρχάριο από το χέρι και να τον πάει 2-3 επίπεδα παραπέρα. Κάτι που μου έκανε εντύπωση όταν το ξαναδιάβασα πρόσφατα, είναι η δήλωση του Καπαμπλάνκα ότι ο μέσος σκακιστής δεν έχει απεριόριστη μνήμη, αλλά μπορεί να θυμάται και να εφαρμόζει ένα συγκεκριμένο αριθμό από τρικ και στρατηγικές - έχει δηλαδή συγκεκριμένα "όπλα" στη φαρέτρα του. Ενα κεφάλαιο του βιβλίου έχει τον εξής τίτλο, αν θυμάμαι σωστά: "Αποκοπή κομματιών από το μέτωπο της μάχης...

Κάθε νέος παίκτης όταν είναι έτοιμος να παίξει μια παρτίδα σκάκι αναρωτιέται ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει με τα Λευκά. Μπορεί να ακολουθήσει μια έμπνευση της στιγμής ή να αντιγράψει ένα σχέδιο που έχει δει στην παρτίδα ενός πιο δυνατού παίκτη.  Ακόμα και αν ο νέος παίκτης έχει κάποια καθοδήγηση στο σκάκι ίσως να έχει την απορία γιατί η τάδε κίνηση θεωρείται καλύτερη από τη δείνα. Σε αυτό το ποστ θα σπάσουμε το σωστό τρόπο σκέψης σε κομμάτια. Το πρώτο που θα καταλάβουμε είναι γιατί ο έλεγχος του κέντρου της σκακιέρας είναι σημαντικός. Ας δούμε το ιδανικό σενάριο: 1. ε4 α6 2. δ4 θ6 Εδώ τα Λευκά έχουν παίξει τα κεντρικά πιόνια και τα Μαύρα απάντησαν με κινήσεις στα πλάγια.  Τα Λευκά έχουν πλεονέκτημα γιατί α) έχουν ανοικτές γραμμές για Βασίλισσα και Αξιωματικούς β) μπορούν να μεταφέρουν πιο εύκολα δυνάμεις στα διάφορα μέρη της σκακιέρας και γ) τα λευκά πιόνια απωθούν τα κομμάτια του Μαύρου "σαν ασπίδα".  Η κλασική θεωρία για τα ανοίγματα περιστρέφεται γύρω από...